Als Kunstartiest s ontvangt u het volgende: Door het aanvragen van de kunst service en toegang tot de galerie, gaat u akkoord met de galerie voorwaarden en de regels voorzien door Venetian Gallery. Indien u niet akkoord gaat, gelieve uw adres niet te vermelden en de dienst niet te activeren.
Wat is een Galerij pakket? Om een idee te krijgen even dit met een paar afbeeldingen die ik heb
Ga naar ArtPacket Gallery .
. Voer de informatie in voor uw naam en wat u wilt
Ontsnap naar een zelfverpakte doos
Vul de overeenkomstige velden in het vak in en klik/tik op “Start indiening pakket”
U krijgt een boilerplate antwoord dat kan worden gebruikt om de inhoud van de ontvangen e-mail te controleren en altijd de oorspronkelijke communicatie te behouden totdat het pakket door de galerie is ontvangen. Welkom bij Whistlinggood Winery! Ik hoop dat u geniet van onze galerie voor wijn! Kunst is, vanaf het begin, een zeer belangrijk deel van ons leven geweest. Vanaf de vroegste schilderijen zijn de voortreffelijke spijzen en wijnen in ons geheugen vastgelegd, en de wijze waarop wij daarvan genieten is doelbewust door de leden van onze samenleving geregeld. De frequentie van het gebruik van kunst in het eten, de wijn en de kamers is in de moderne tijd zeker toegenomen. Maar kunst heeft, zoals altijd, een belangrijke rol gespeeld in het meest fundamentele van voedsel. Water en wijn stonden in het middelpunt van alles wat ik kende. Hoe een dorst te lessen was, en is, een belangrijke ervaring. Alleen de meest voor de hand liggende voorwaarden om te drinken waren de gewenste. Zonder deze zou al het andere moeilijk zijn. De kunst om thuis water en wijn te maken is altijd gelukt. Het was een exclusieve luxe om kunst als een dienst te ervaren. Ik had het gevoel dat mijn ervaring werd gecoördineerd met het werk van de kunstenaar. Lokale schilders waren niet zo beperkt in hun aanbod van kunst. Samen met de galerie was het altijd een genoegen om nieuwe ideeën in de traditionele kunst uit te proberen. Ik schreef me voor het eerst in voor de kunstmuur in het Living Museum in Londen, zo’n vier of tien jaar geleden, toen die werd opgezet voor Britse toeristen. Na het zien van de inhoud, en de vasthoudendheid aan de richtlijn van de kunst van vandaag, kan ik zeggen dat David Roberts zeker de meest uitzonderlijke geest was. Hij tekende, terwijl hij ons liet zien hoe een kunstenaar een afbeelding van een houten jenga spel kon graveren. “Het ontwikkelen van humor is een essentieel element in de ontwikkeling van een kunstwerk” luidt het artikel. Dat is precies het soort humor dat we waarschijnlijk nodig hebben, wanneer we in een grote bijeenkomst bijeen zijn. Natuurlijk ben ik me ervan bewust dat ik niet de enige ben die zo’n soort geest zoekt. Ik ben zeker de enige die vaak rond de instelling groeit. Brice Desmoulins is hier al bijna een decennium. En hij is niet van plan te vertrekken. Men zou kunnen zeggen dat het verkeerd is om een schilderij te beoordelen aan de hand van de tentoonstelling van een toerist. Tot nu toe is ons fenomeen van incidentele aanwezigheid op deze tentoonstellingen doeltreffend gebleken om de mensen ertoe te brengen de nodige acties te ondernemen om grote problemen af te wenden. Het meest kritieke is het verwijderen van de abnormale elementen, die niet kunnen worden gecompenseerd zoals de kunstenaars zelf voor hen hebben gedaan. We noemen hen immers geen “pedofielen”. Als we het verkeerd beoordelen, zullen de mensen geen respect leren opbrengen voor de kunst en zal het maatschappelijk en bestuurlijk niet lukken om de kunst als dienst en als natuurlijker en socialer medicijn in te voeren. En dat zal dodelijk zijn. De verspilling van tijd, energie en de mogelijkheid om vooruit te komen wordt onbeheersbaar. Uiteindelijk moet de kunst verliezen voor haar scheppers. In de afgelopen jaren ben ik vaak gevraagd naar de vorige tentoonstelling van het Living Museum vanuit mijn ondernemende toegankelijke visie. En iedere keer antwoord ik met een impliciet sarcasme dat “er altijd iets nieuws is” en dat je nu in de “nieuwste” tentoonstelling zit, zie je? Ik weet niet hoe ik kunst moet maken of moet assisteren om kunst te maken. Ik ben een paar keer gevraagd, en niet zo vaak: “Oh, is er zoiets als het levende museum?” Ik heb bijna gezegd: “Ik weet het niet. Is de tentoonstelling ongemanierd? Of de achtergronden te donker? Duitse voedselkunst of te “gotisch”?” Ik weet het zeker niet, en ik zou het vreselijk vinden om dat gewauwel op papier te zetten – want, zo is mijn ervaring, veel Franse vakmensen rekenen op het Ministère de l’Homme – het nationale museum, dat gevestigd is in Parijs, waar ik altijd gewaarschuwd heb tegen verbouwingsprojecten bij het ontmantelen van in principe “historische” gebouwen, en het kleiner, lichter of instrumenteler te maken. Had ik gelijk? We zullen moeten afwachten, en hopelijk komen we er uiteindelijk achter. Ik ontken zeker niet dat ik een gewone kunstliefhebber ben van de nieuwe creaties van de moderne kunst. Ik wil geen uitblinker zijn.
Lees meer…